《آیت الکرسی》
بسم‌ الله الرحمن الرحیم
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلَا نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ(سوره بقره/ آیه ۲۵۵)
صدق الله العلی العظیم

ترجمه :
خدای من خدایی هست؛که جزاو‌
نباشد قدرتی خلاّق و یا هو
همیشه زنده باشد ، پایدار است
زعمر وخواب بیرون؛ استوار است
زمین و آسمان ها ، مِلک اویند
شفاعت ها همه، با پِلک اویند
بود دانا ، به هر چیزی که دارند
به هر آینده  کز آن ، برقرارند
ندارد هیچ کس ، درک علومش
مگر قدری که او ، داده لزومش
مقام و کرسی اش، فوق زمان هاست
(فراگیر) زمین و آسمان هاست
برایش ، حفظ آن دو مشکلی نیست
علیّ هست وعظیم؛(جزاین بگوچیست؟)
(مبین)