مرجع بزرگ شیعیان حضرت آیت الله العظمی شاهرودی در سال ۱۲۹۳ ه.ق. در روستای قلعه آقا عبد الله، از توابع شهر بسطام در خانواده ای اصیل و مذهبی، قدم به عرصه گیتی نهاد.

وی خواندن و نوشتن را در زادگاهش آموخت و به خاطر علاقه وافر به کسب علوم و معارف اسلامی، وارد حوزه علمیه بسطام گردید. علوم مقدماتی را نزد عالم فرزانه فاضل بسطامی فرا گرفت.

سپس به حوزه علمیه بید آباد شاهرود رفته، و از محضر مرحوم مدرس و اساتید دیگری استفاده کرد.

او پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در حوزه علمیه بسطام و شاهرود به مشهد مقدس عزیمت کرد وی با تلاش فراوان در ۳۵ سالگی به مدارج عالی علمی دست یافت و  با اخذ درجه اجتهاد به توصیه آیت الله ملا محمد کاظم خراسانی راهی نجف اشرف گردید.

آیت الله العظمی شاهرودی به زودی در زمره علمای بزرگ نجف قرار گرفت و به شیخ العلماء و سید الفقها معروف شده عالمان بزرگی چون، آخوند خراسانی، میرزای نائینی و… به او لقب «ذو شهادتین» دادند و اجازات اجتهاد افراد را به ایشان محول کردند.

در محضر درس مرحوم آقاى آخوند خراسانى صاحب کفایه به مدت یکسال و نیم استفاده نمودند. پس از فوت استادشان به مجلس درس مرحوم میرزای نائینى و آقا ضیاء عراقى حاضر شدند و از آن دو بهره وافى بردند و همزمان به تدریس و تربیت طلاب مشغول شدند.

پس از فوت استادشان مرحوم آقاى نائینى، تدریس خارج ایشان شروع گشت و مورد توجه فضلا و طلاب قرار گرفت.

پس از فوت مرحوم آقاسید ابوالحسن اصفهانى رساله عملیه ایشان در دسترس مقلدین در کشورهاى عراق و ایران و خلیج و لبنان و هند و پاکستان قرارگرفت.

و با درگذشت مرحوم آیت الله بروجردى مرجعیت ایشان در اماکن یادشده به خصوص ایران و عراق و خلیج، شهرت و توسعه بیشترى حاصل نمود و حوزه بحث فقه و اصول ایشان در نجف فضلا وعلماء بیشمارى را در بر داشت و نماز جماعت مسجد هندى بیشترین نمازگزار را داشت.

تأمین هزینه هاى در مانى طلاب در نجف و همچنین شهریه و تأمین نان طلاب حوزه هاى علمیه نجف و کربلا و سامرا و مشهد مقدس به عهده معظم له قرار داشت.

اولین بار در تاریخ مرجعیت و حوزه، از طرف ایشان گروهى به عنوان «بعثه دینیه حج» در سال ۱۳۸۷هجرى قمرى (۱۳۴۶ شمسى) به امر معظم له و به سرپرستى آقازاده بزرگ ایشان اعزام شدند که بسیار مورد استقبال حجاج قرار گرفت. همچنین معظم له نخستین شهرک مسکونى طلاب به نام «حى الامام الشاهرودى» را در نجف اشرف تأسیس نمودند.

عمر پر برکت مرجعیت ایشان همواره در تربیت فضلا و علما و رسیدگى به امور حوزه و تدریس و تألیف بود و آثار فراوانى مانند «کتاب الحج» و «کتاب الاجاره» و «یک دوره اصول» از ایشان به جا مانده است.

او در طول عمر با برکت خویش، ضمن تلاش در راه گسترش احکام اسلامی و حراست از مرزهای اعتقادی مسلمانان، شاگردان بسیار تربیت کرد، شاگردانی که برخی از آنها اینک در شمار مراجع جای دارند. او حتی بعد از مقام منیع مرجعیت نیز مدتی در خانه استیجاری زندگی می کرد.

وی به اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم علاقه فراوان داشت. این چنین بود که حدود ۲۶۰ بار، برای زیارت ابا عبد الله الحسین علیه السلام پیاده از نجف به کربلا سفر کرد و حتی در ۹۰ سالگی نیز اینگونه زیارت را ترک نکرد.

آیت الله سید محمود شاهردوی سرانجام پس از قریب یک قرن عمر سراسر تقوى و فضیلت و تلاش علمى و سرپرستى حوزات علمیه، در ۱۷ شعبان ۱۳۹۴ هجری قمری دار فانى را وداع نموده و در صحن مطهر امیر مؤمنان على (علیه السلام) در سمت بالاى سر مدفون گردیدند.

ز ایشان سه پسر و چهار دختر باقی مانده است، فرزند بزرگش آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی هم اکنون از مراجع و مدرسان درس خارج حوزه علمیه قم است.